Benim sınavım resmen kendimim. Kendimle sınanıyorum.
Pimpirikliğimden az çekmedim. Sürekli hata yapmış olma hissiyatından, bir şeyleri eksik yapma korkusundan usandım.
Lakin her şey böyle olumsuz değil. Bir şeyleri kaybederken bir şeyleri kazanıyorum. Küçük küçük başarılarım var.
"Benim de hünerlerim var, küçücük küçümencik."
En kötüsünü düşünerek en iyisini yapıyorum. Karamsar olmak bana çok yakışıyor. Her şeyin en siyahını seviyorum. Umutsuzca beklediğim şeylerden güzel sonuçlar almak, kış geldiğinde montumu ilk giydiğim gün cebimde para bulmak kadar mutlu ediyor beni.
Yarından sonra belki de yeni bir hayat kapımda. Zorla gönderiliyoruz İstanbul'dan. Bunca yıl bugünü bekledim, bunun için okudum. Güzel bir yaşta öğretmen oldum. Daha fazla bir şey istemeye hakkım yokken ben mutlu olmaktan ziyade korkuyorum. Beni üzen bir sürü şey var. Çok zor bir dönem, inanılmaz zor bir dönem.
Şimdi kendim için hayırlı bir hayat diliyorum.
Dünüm için de, bugünüm için de, yarınım için de çok şükür.
Not: Murat Menteş şöyle diyordu: " 'S.ktir git' yerine 'Teşekkür ederim' diyeceksin. Efendilik budur."
