2 Eylül 2012 Pazar

Mavi Siyah


Şair isen;
Bulutsuz bir gece vaat edilir sana.
Sonra koyu bir karanlık.
Ardından bir kalem, bir kağıt, bir bardak çay, bir çift göz.

Ya kurtulacaksın o vakit, ya kaybolacaksın.
Ya gurur yapacak cümlelerin.
Ya çağıracak kadınını yanına, yüksek sesle.
Sözcüklerin aşık olacak senden evvel.

Bir denizin olacak.
Kadınının gözlerini denize benzeteceksin.
Öyle ya, hiçbir şair kapkara gözlerde masmavi denizler görmemiştir şimdiye dek.

Halbuki gökyüzünün rengidir şiirlere sebep olan koca suların maviliği.
Gündüzü maviyse, gecesi olabildiğine siyah.

Birkaç satır yazar şair, canını yakar düşüncelerinin.
Ektiği hayal ağacını dallanıp budaklanmadan kesmeye başlar yazdığı her sözcükle.
Oysaki meyve veren koca bir hayal ağacını sadece bir cümleyle kesmek daha kötü olmaz mıydı?

Şair, şair olabildiğine alabildiğine sevinmelidir.

8 yorum:

cem dedi ki...

kıymetlidir gözler, rengi ne olursa olsun üstüne çook şiirler yazılır.

Serapus dedi ki...

Haklısın, çıkış noktasıdır genellikle. :)

deeptone dedi ki...

vay beee, çok güzel, çok doğru.
:)

Serapus dedi ki...

Heey mutlu oldum. :)

Adsız dedi ki...

Gözler herşeyi görür ama kendilerini (yansımalarını değil) görmekten aciz yaratılmışlar, ne ilginç değil mi ? Belki de hem yansımasını hem de karşısındakinin gözlerini aynı kareden görmesi gerek. Tek göz yetmez ama, iki gözümüzün de açık olması gerekir, başımızdaki açık...

Serapus dedi ki...

Kendilerini görmekten aciz yaratılmışlar.
Ne güzel söyledin. :)

antisiz dedi ki...

kurtuluş hiçbir zaman olmaz...

Serapus dedi ki...

Haklısın antisiz. :)