Mavi Siyah

Şair isen;
Bulutsuz bir gece vaat edilir sana.
Sonra koyu bir karanlık.
Ardından bir kalem, bir kağıt, bir bardak çay, bir çift göz.

Ya kurtulacaksın o vakit, ya kaybolacaksın.
Ya gurur yapacak cümlelerin.
Ya çağıracak kadınını yanına, yüksek sesle.
Sözcüklerin aşık olacak senden evvel.

Bir denizin olacak.
Kadınının gözlerini denize benzeteceksin.
Öyle ya, hiçbir şair kapkara gözlerde masmavi denizler görmemiştir şimdiye dek.

Halbuki gökyüzünün rengidir şiirlere sebep olan koca suların maviliği.
Gündüzü maviyse, gecesi olabildiğine siyah.

Birkaç satır yazar şair, canını yakar düşüncelerinin.
Ektiği hayal ağacını dallanıp budaklanmadan kesmeye başlar yazdığı her sözcükle.
Oysaki meyve veren koca bir hayal ağacını sadece bir cümleyle kesmek daha kötü olmaz mıydı?

Şair, şair olabildiğine alabildiğine sevinmelidir.